wszystko powoli wybucha

W cięzkich czasach przyszło nam żyć, w ciężkich.

Audubon Society: Birding Is the Perfect Activity While Practicing Social Distancing

Dla mnie #zostanwdomu to nie taka tragiczna opcja

(zupełnie tragiczny za to jest fakt, że obowiązuje całkowita izolacja od innych wspaniałych osób, szczególnie tych z innych województw)

W każdym razie - mam wreszcie czas, aby realizować swoją pasję:

łażenie po laso-parku, gapienie się pół godziny w jedno drzewo, wyskakiwanie z krzaków, straszenie ludzi z psami i generalnie wyglądanie jak totalny świr.

Wspaniale jest wczesną wiosną, kiedy zieleń jeszcze nie wybuchła, a kwitnącymi i jaskrawymi punktami na tle zszarzałych gałęzi stają się ptaki.

Żółte (bogatki), pomarańczowe (rudziki), szaroniebieskie (kowaliki), bardziej niebieskie (modraszki) z białymi akcentami (zięby), a nawet nasycone, intensywnie czerwone (gile). 

Nawet w domu jest czasem wspaniale, kiedy wieczorem można uchylić okno, aby wpuścić głosy nieśmiało jeszcze odzywających się kosów i rudzików. 

Pierwsze wczesnowiosenne kosy brzmią tak wspaniale, że trudno czasem ukryć uśmiech.

A tu: pierwszy pierwiosnek!
Zaczyna się.

Ciekawostki o ptakach, które sama sobie z moich obserwacji wywnioskowałam, więc mogą być niepotwierdzone i zupełnie nikomu niepotrzebne #1

Wiem już, czemu sójki zaliczane są do ptaków śpiewających, mimo że znam je głównie z głośnych wrzasków. 

(Pomijając klasyfikację: specyficzną budowę podniebienia i krtani, tzw. syrinks)

Sójki mogą naśladować ptaki i tworzyć ciche, ale skomplikowane piosenki, łącząc gwizdy i krakanie, a nawet wplatając głos myszołowa. 

Czemu naśladują ptaki drapieżne?

Ciekawostki o ptakach, które sama sobie z moich obserwacji wywnioskowałam, więc mogą być niepotwierdzone i zupełnie nikomu niepotrzebne #2

Gile mają cichutkie głosy, dlatego jeżeli już je słyszymy, to znaczy, że są już blisko. Czasem wystarczy się rozejrzeć.

Tu samiczka - mimo mniej intensywnych kolorów również warta uwagi. Miło wkomponowała się w marcowe brązy i szarości.

Kolejne kompozycje szarości, gdzie tym razem tematem jest sikora uboga. 

Segment na ptaki-myszki

Pierwszy kandydat na myszkę - strzyżyk. Maluteńki, drobny i bezszelestny, grzebiący w liściach przy samej ziemi i kryjacy się gdzieś w gęstym podszyciu. Z króciutkim, często zadartym ogonkiem.

Myszka druga, pełzacz (wydaje mi się, że leśny - leśny i ogrodowy są niesamowicie podobne). 

Ten mikrusek łazi bezszelestnie po pniach - zaczynając od samego dołu i kończąc gdzieś wysoko w koronach. Wtedy przelatuje na kolejne, i znowu pełznie do góry. 

Cichutki, czasem wydaje wysokie popiskiwania. 

 

Moment, kiedy na chwilę wyszło słońce,

a z plątaniny gałęzi udało mi si wyłapać samiczkę dzięcioła dużego.

Pojawił się też grzywacz, który pośród tej plątaniny przypominał mi odrobinę gołębie laurowe z Teneryfy (chociaż w sumie nigdy ich nie widziałam).

Dlaczego gile są czerwone

Wracamy do kolorów intensywnych, kiedy okazało się, że one uwielbiają przesiadywać między czerwonymi owocami i się nimi napychać. Zupełnie niełatwo je wtedy wypatrzeć, szczególnie jeśli chodzi o pstrokatych samców.

Dzień kolejny, kiedy słońce wyszło na chwilę w pełni, zamieniając czerwone owoce w bursztyny. Chyba nie wymyśliłabym lepszej scenerii.

Ten tutaj bardzo się napchał.

Czekajcie na więcej wiosenno kwarantannowych postów!

Do zobaczenia i dużo zdrowia życzę.

E.